Als tiener leerde ik op school het verschil tussen de middeleeuwse en de moderne levenshouding aan de hand van twee Latijnse termen: memento mori en carpe diem. Het eerste betekent ‘gedenk te sterven’, bedenk dat je eindig bent en ‘tot stof zult wederkeren’, zoals psalm 90 het zegt. Dit was de middeleeuwse levenshouding, die gestempeld werd door eeuwigheidsbesef, wat zorgde voor ernst in het alledaagse leven. De ontluikende renaissance stelde daartegenover de tweede term, ‘pluk de dag’, geniet van het leven dat je nu leidt. Ook hier is het besef van vergankelijkheid aanwezig, maar is de ernst veranderd in vrolijkheid. Het is een hedonistisch perspectief.
In dit essay wil ik aan de hand van de tweede Korintebrief een kort maar krachtig pleidooi voeren voor de herwaardering van het ambt als biechtvader of -moeder. Biecht vraagt om een ambtsverhaal dat correspondeert met de vergeving die daarin wordt uitgesproken. Biecht vraagt om zwakkelingen en dwazen die zelf een levend getuigenis zijn van de verzoening in Christus. Juist de biecht kan in onze tijd een praktijk zijn die een schuldige mensheid hoop kan geven en de eenzaamheid en eindeloosheid van schuld doorbreken. Het is het geschenk van de ruimte van vergeving om het hart te luchten en bevrijd te kunnen leven: ‘rituals that invite us to confess our sins are actually gifts,’ schrijft James K.A. Smith treffend. Het profetische alternatief van verzoening is een geschenk aan deze wereld. Maar hoe moet ambt eruit zien, als het dit verhaal verzoening niet alleen moet vertellen, maar vooral ook leven?
In: Frank Gadinger, Martina Kopf, Ayşem Mert, and Christopher Smith (eds.). Political Storytelling: From Fact to Fiction (Global Dialogues 12) This essay presents a summary of important perspectives concerning the distinction between what counts as truth or fiction. As a source of inspiration, it starts with two examples found in literature – the first a classical Spanish novel and the second a collection of stories written by the leader of a social movement in Mexico. These two examples of the conflictive relations between truth and fiction, authenticity and imagination serve as a source of inspiration for the rest of this article, which shows that this issue has been a subject of intense debate in philosophy and in the philosophy of science and still presents a challenge in the 21st century. The essay states that absolute, objective truth is a myth. It describes that what counts as ‘truth’ in a particular era, is, among other things, the result of power relations. It suggests productive ways to deal with this problem in modern society, through deliberative, emancipatory processes of reflexivity (Weick 1999), participatory research and dialogue, facilitating innovation and generation of new solutions.
LINK
