Deze publicatie, waarvan een deel is uitgesproken als intreerede, staat in het teken van het thema van de inzetbaarheid. Inzetbaarheid (of employability) is een gevleugeld woord geworden in het HRM-beleid van organisaties, in cao's en in beschouwingen over de arbeidsmarkt van de toekomst. Niettemin, de praktijk blijft achter, en dat is, tegen de achtergrond van de aangekondigde langdurige schaarste op de arbeidsmarkt, reden tot zorg. Ik zoek de oplossing van de schaarste niet zozeer in een vergroten van het arbeidsaanbod, zoals dat de laatste twee decennia goed gebruik is geworden. Ik zoek het in de inzetbaarheid, en wel in het bijzonder in het vergroten van de loopbaankansen van werknemers, binnen de eigen organisatie, maar ook en uitdrukkelijk over de grenzen van de eigen organisatie heen. Ik beschouw inzetbaarheid, in het kader van dit lectoraat HRM, als een opdracht om in elke baan het perspectief van een loopbaan in te bouwen en daardoor de mobiliteit van arbeid te versterken. De inzet is de juiste persoon op de juiste plek, en het vereist niet slechts een afscheid van de 'baan voor het leven', maar ook een actief beleid om de 'loopbaan in de baan' vorm te geven en te stimuleren. Een schaarse factor moet je niet willen hamsteren, hoe verklaarbaar een dergelijke impuls ook is. Over hamsteren en de nadelen ervan gaat een deel van de rede, en we betreden daarvoor zowel het voetbalveld als het oppasgebeuren, wanneer de ouders een avondje uit willen. Dat is de aanloop naar de vraag hoe het nu staat met de loopbaankansen van werknemers: wat ze aan hun huidige banen hebben om zich een beroepsleven lang te kunnen weren op de arbeidsmarkt. Dat doe ik langs twee lijnen. In de eerste plaats door de relatie tussen functieontwerp en loopbaankansen na te gaan. Daarmee hoop ik tevens een hoofdlijn van het lectoraat te illustreren, gericht als dat is op het exploreren en verbeteren van precies die relatie. En in de tweede plaats door me niet alleen af te vragen wat die relatie inhoudt en belooft, maar ook door me af te vragen hoe een en ander vorm kan krijgen in ons stelsel van arbeidsverhoudingen. In het laatste gedeelte van de rede houd ik een pleidooi om in dat kader het veelgebruikte instrument van het convenant, gesneden op maat van de regio, aan een heroverweging te onderwerpen en, inderdaad, inzetbaar te houden. Ook de uitwerking van deze lijn wordt door het lectoraat als een opdracht gezien.
Deze publicatie, waarvan een deel is uitgesproken als intreerede, staat in het teken van het thema van de inzetbaarheid. Inzetbaarheid (of employability) is een gevleugeld woord geworden in het HRM-beleid van organisaties, in cao's en in beschouwingen over de arbeidsmarkt van de toekomst. Niettemin, de praktijk blijft achter, en dat is, tegen de achtergrond van de aangekondigde langdurige schaarste op de arbeidsmarkt, reden tot zorg. Ik zoek de oplossing van de schaarste niet zozeer in een vergroten van het arbeidsaanbod, zoals dat de laatste twee decennia goed gebruik is geworden. Ik zoek het in de inzetbaarheid, en wel in het bijzonder in het vergroten van de loopbaankansen van werknemers, binnen de eigen organisatie, maar ook en uitdrukkelijk over de grenzen van de eigen organisatie heen. Ik beschouw inzetbaarheid, in het kader van dit lectoraat HRM, als een opdracht om in elke baan het perspectief van een loopbaan in te bouwen en daardoor de mobiliteit van arbeid te versterken. De inzet is de juiste persoon op de juiste plek, en het vereist niet slechts een afscheid van de 'baan voor het leven', maar ook een actief beleid om de 'loopbaan in de baan' vorm te geven en te stimuleren. Een schaarse factor moet je niet willen hamsteren, hoe verklaarbaar een dergelijke impuls ook is. Over hamsteren en de nadelen ervan gaat een deel van de rede, en we betreden daarvoor zowel het voetbalveld als het oppasgebeuren, wanneer de ouders een avondje uit willen. Dat is de aanloop naar de vraag hoe het nu staat met de loopbaankansen van werknemers: wat ze aan hun huidige banen hebben om zich een beroepsleven lang te kunnen weren op de arbeidsmarkt. Dat doe ik langs twee lijnen. In de eerste plaats door de relatie tussen functieontwerp en loopbaankansen na te gaan. Daarmee hoop ik tevens een hoofdlijn van het lectoraat te illustreren, gericht als dat is op het exploreren en verbeteren van precies die relatie. En in de tweede plaats door me niet alleen af te vragen wat die relatie inhoudt en belooft, maar ook door me af te vragen hoe een en ander vorm kan krijgen in ons stelsel van arbeidsverhoudingen. In het laatste gedeelte van de rede houd ik een pleidooi om in dat kader het veelgebruikte instrument van het convenant, gesneden op maat van de regio, aan een heroverweging te onderwerpen en, inderdaad, inzetbaar te houden. Ook de uitwerking van deze lijn wordt door het lectoraat als een opdracht gezien.
This two-wave complete panel study aims to examine human resource management (HRM) bundles of practices in relation to social support [i.e., leader–member exchange (LMX; Graen & Uhl-Bien, 1995), coworker exchange (CWX; Sherony & Green, 2002)] and employee outcomes (i.e., work engagement, employability, and health), within a context of workers aged 65+, the so-called bridge workers (Wang, Adams, Beehr, & Shultz, 2009). Based upon the social exchange theory (Blau, 1964; Gouldner, 1960), and the Job Demands-Resources (JD-R; Demerouti, Bakker, Nachreiner, & Schaufeli, 2001) framework, it was hypothesized that HRM bundles at Time 1 would increase bridge workers’ outcomes at Time 2, and that this relationship would be mediated by perceptions of LMX and CWX at Time 2. Hypotheses were tested among a unique sample of Dutch bridge employees (N = 228). Results of several structural equation modeling analyses revealed no significant associations between HRM bundles, and social support, moreover, no significant associations were found in relation to employee outcomes. However, the results of the best-fitting final model revealed the importance of the impact of social support on employee (65+) outcomes over time.
MULTIFILE
Despite Dutch Hospitality industry’s significant economic value, employers struggle to attract and retain early career professionals at a time when tourism is forecasted to grow exponentially (Ruël, 2018). Universally, hospitality management graduates are shunning hospitality careers preferring other career paths; stimulating the Dutch Hospitality to find innovative ways of attracting and retaining early career professionals. Following calls from the Human Resource Management (HRM) community (Ehnert, 2009), we attribute this trend to personnel being depicted as rentable resources, driving profit’’ often at personal expense. For example, hotels primarily employ immigrants and students for a minimum wage suppressing salaries of local talent (Kusluvan, et al 2010, O’Relly and Pfeffer, 2010). Similarly, flattening organizational structures have eliminated management positions, placing responsibility on inexperienced shoulders, with vacancies commonly filled by pressured employees accepting unpaid overtime jeopardizing their work life balance (Davidson, et al 2010,). These HRM practices fuel attrition by exposing early career professionals to burnout (Baum et al, 2016, Goh et al, 2015, Deery and Jog, 2009). Collectively this has eroded the industry’s employer brand, now characterized by unsocial working hours, poor compensation, limited career opportunities, low professional standing, high turnover and substance abuse (Mooney et al, 2016, Gehrels and de Looij, 2011). In contrast, Sustainable HRM “enables an organizational goal achievement while simultaneously reproducing the human resource base over a long-lasting calendar time (Ehnert, 2009, p. 74).” Hence, to overcome this barrier we suggest embracing the ROC framework (Prins et al, 2014), which (R)espects internal stakeholders, embraces an (O)pen HRM approach while ensuring (C)ontinuity of economic and societal sustainability which could overcome this barrier. Accordingly, we will employ field research, narrative discourse, survey analysis and quarterly workshops with industry partners, employees, union representatives, hotel school students to develop sustainable HRM practices attracting and retaining career professionals to pursue Dutch hospitality careers.
Circularity represents an innovative approach to sustainability, aiming to transition from linear systems to cyclical ones by minimizing waste and optimizing resource utilization. Key to this concept is the repurposing of waste into valuable resources, which not only reduces environmental impact but also fosters innovation and produces further value. By utilizing their own waste, organizations can not only decrease their ecological footprint but also promote the development of materials with enhanced circularity thus mitigating environmental harm. Embracing circular practices provides a tangible pathway towards harmonizing human activities with the natural world, nurturing a regenerative global ecosystem. In a concerted effort to tackle biomass waste generated from JvEsch's operations, a strategic partnership with MNEXT is forged. This collaboration endeavours not only to replace unsustainable materials but also to enhance operational efficiency. Central to this initiative is a one-year research feasibility project which focuses on upcycling JvEsch’s biomass waste into valuable products for use in their business model. By examining JvEsch's waste streams, opportunities for the production of alternative materials were being explored. Among these materials, mycelium biocomposites (MBCs) emerge as a promising option for waste reduction and material innovation. The primary objective of this project is to explore the viability of manufacturing and utilizing MBC plant pots using JvEsch's waste. Unlike conventional pots, these innovative alternatives eliminate the need for removal before planting. Through replacing traditional plastic pots commonly used in the industry, the investigation aims to practically demonstrate the transformative potential of circularity in waste management and material production within an organization.
The overarching aim of the project is to contribute to the development of a sustainable, inclusive and just EU leisure, tourism and hospitality ecosystems, and will be achieved through three interrelated objectives:Create a body of knowledge and theoretical foundations, related to the application of land, capital and financial resources, to develop resilient and future-proof tourism destinations and tourism and travel businesses;Develop conceptual models that contribute towards collective models of resilience in tourism destinations and tourism and travel businesses and are based on equitable use of labour, land and natural resources and financial capital;Propose, through approved EU funding, interventions and applications towards new models of tourism destination management and corporate governance, that use sustainable parameters of success (regeneration of biodiversity and nature, improved human welfare of residents at destinations, social and environmental returns).The Project will lead to a series of research proposals that allows the consortium partners to address urgent societal challenges in Europe. During the project timeline, partners will disseminate findings and search for engagement by public and private actors. Ongoing collaboration and knowledge exchange with key industry actors will improve the resilience capacity of destinations through education, skill development, and co-creation of knowledge. Building resilience through tourism is not just an opportunity but a necessity in the face of global environmental and social challenges. The project will establish theoretical foundations for transitioning towards more resilient and environmentally and socially just ecosystems in the leisure, tourism, and hospitality sectors, aiming to shift the industry’s priorities from short-term gains to long-term sustainability. The project supports international collaboration by facilitating university staff mobility and involving students with diverse cultural, industry, and academic backgrounds and experiences. The successful application and completion of the project will strengthen the consortium's capacities and facilitate the ongoing international dialogue through the Resilient Tourism Ecosystems Lab (RTEL), consequently leading to future collaborative EU grant applications.
