In het publieke debat wordt vaak verondersteld dat de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van godsdienst botsen, omdat ze tegenstrijdige belangen vertegenwoordigen. Dat is niet zo. Wel botsen de rechten die burgers claimen in de voortgaande rechtenrevolutie. Een herwaardering van de fundamentele vrijheden en burgerrechten kan helpen bij een frisse kijk op de zich verder ontwikkelende rechtsstaat.
Ieder mens heeft grondrechten die zijn vastgelegd in de grondwet van zijn of haar land en in internationale verdragen. Bekend zijn de rechten op vrije meningsuiting, godsdienst en vereniging en vergadering. Er is een belangrijk, algemeen grondrecht, dat helaas minder bekend is dan de klassieke vrijheden: ieder heeft eigenlijk recht op goed bestuur.
Within a short period of time, the Netherlands transformed itself from a relatively tolerant country to a nation that called for cultural assimilation, tough measures and neo-patriotism. The discursive genre of 'new realism' played a crucial role in this retreat from multiculturalism, and that had a dual effect for immigrant women. Whereas formerly they were virtually ignored by both the integration and the emancipation policy, since the triumph of new realism they are in the centre of both policy lines and there is now more policy attention for their needs and interests. Yet in the public debate the culture card is drawn frequently and immigrant women are portrayed as either victims or accomplices of their oppressive cultures. Policy makers and practitioners in the field, however, succeeded in avoiding cultural stereotyping by developing cultural-sensitive measures, while naming them in culture-blind terms.
