Het is niet de vraag óf we godsdienstwetenschap nodig hebben. Het gaat om de vraag wélke godsdienstwetenschap. Deze bijdrage geeft daarvoor enkele aanknopingspunten.
Godsdienstonderwijs op school is al lang geen onomstreden vanzelfsprekendheid meer. Toch worden aan de Christelijke Hogeschool Ede jaarlijks nog altijd tientallen docenten opgeleid voor het vak van leraar godsdienst/levensbeschouwing (GL), waarvan velen al een baan hebben voordat ze zijn afgestudeerd. De opleiding bedient dan ook het hele onderwijsveld en trekt daarbij studenten van uiteenlopende levensbeschouwelijke pluimage. Studenten bereiden zich voor op de bonte praktijk van het GL-onderwijs, variërend van reformatorisch onderwijs op de ‘Biblebelt’ tot zeer plurale scholen met leerlingen van tientallen nationaliteiten en uiteenlopende religies in de grote steden. Die diversiteit is zowel de rijkdom als de uitdaging van onze opleiding (Praamsma, 2014).
Dit is hoofdstuk 5 uit het Handboek Vakdidactiek Levensbeschouwing en Religie. De geschiedenis van het schoolvak Godsdienst of Levensbeschouwing is nauw verbonden met de geschiedenis van de complexe relatie tussen onderwijs, overheid en religie. Zeker voor de Nederlandse situatie geldt dat het vak eeuwenlang een bijzondere status heeft gehad in het onderwijs. Die bijzondere status werkt door in de aard en vormgeving van het vak tot op de dag van vandaag – al zijn er duidelijk kenteringen zichtbaar.
