This paper addresses the procedural generation of levels for collaborative puzzle-platform games. To address this issue, we distinguish types of multiplayer interaction, focusing on two-player collaboration, and identify relevant game mechanics for a puzzle-platform game, addressing player movement, interaction with moving game objects, and physical interaction involving both players. These are further formalized as game design patterns. To test the feasibility of the approach, a level generator has been implemented based on a rule-based approach, using the existing tool called Ludoscope and a prototype game developed in the Unity game engine. The level generation procedure results in over 3.7 million possible playable level variations that can be generated automatically. Each of these levels encourages or even requires both players to engage in collaborative gameplay.
For over thirty years, there has been a discussion about the effectiveness of educational games in comparison to traditional learning materials. To help further this discussion, we aim to understand ‘how educational games work’ by formalising (and visualising) the educational and motivational aspects of such games. We present a model that focuses on the relationship between three different aspects: user properties, game mechanics, and learning objectives. In two example cases, we have demonstrated how the model can be used to analyse existing games and their game/instructional design, and suggest possible improvements in both motivational and educational aspects based on the model. As such, we introduce a novel approach to analysing educational games and, by inference, a novel design process for designing more effective educational games.
Dit proefschrift presenteert twee theoretische kaders voor het ontwerpen van games en beschrijft hoe game designers deze kunnen inzetten om het game ontwerpproces te stroomlijnen. Er bestaan op dit moment meerdere ontwerptheorie¨en voor games, maar geen enkele kan rekenen op een breed draagvlak binnen de game industrie. Vooral academische ontwerptheorie¨en hebben regelmatig een slechte reputatie. Het eerste kader dat game designers inzicht biedt in spelregels en hun werking heet Machinations en maakt gebruik van dynamische, interactieve diagrammen. Het tweede theoretische kader van dit proefschrift, Mission/Space, richt zich op level-ontwerp en spelmechanismen die de voortgang van een speler bepalen. In tegenstelling tot bestaande modellen voor level-ontwerp, bouwt Mission/Space voort op het idee dat er in een level twee verschillende structuren bestaan. Mission-diagrammen worden gebruikt om de structuur van taken en uitdagingen voor de speler te formaliseren, terwijl space-diagrammen de ruimtelijke constructie formaliseren. Beide constructies zijn aan elkaar gerelateerd, maar zijn niet hetzelfde. De verschillende wijzen waarop missies geprojecteerd kunnen worden op een bepaalde ruimte speelt uiteindelijk een belangrijke rol in de totstandkoming van de spelervaring.
